Congruentie

Ik kan dus best wel onzeker zijn. Niet per se en altijd uit onzekerheid over mezelf. Maar omdat ik mensen dingen hoor zeggen over zichzelf die ik niet zozeer in ze zie of ervaar. Bijvoorbeeld iemand die zichzelf heel flexibel noemt, maar nooit tijd heeft. Of iemand die continue vertelt dat hij zo goed kan luisteren. Of iemand die vindt dat hij goed autorijdt, maar dat ik niet bij hem in de auto durf te zitten. Of iemand die zichzelf een ‘mensenmens’ noemt, maar vooral met zichzelf bezig is. Of iemand die zegt hij alles lust, maar niets wil eten van wat jij voorstelt. Of van die mensen die overal anderen de schuld van geven, terwijl ik dan denk dat ze ook gewoon eens naar zichzelf kunnen kijken.

En dan ben ik dus bang dat ik dat ook doe. Waarschijnlijk wel, want ik ben ook mens (ja, echt!). Maar ik kan me daar dus heel erg van bewust zijn. Of dat ik wat ik zeg en hoe ik ben wel klopt met elkaar. Dan zeg ik maar niets.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *