Een kop op je kop

Op het oud&nieuw feest waar ik was, was ik dus verkleed als eend. Een badeend om precies te zijn. Dat krijg je bij de dresscode: ‘Verkleden verplicht. Dit jaar mag je je helemaal laten gaan. Iets uit je stoutste dromen of een jeugdillusie, of stiekem de outfit die altijd eens hebt willen dragen’. Dus. En dat dat ook te maken had met het feit dat ik pas de dag ervoor besloot om er heen te gaan en ik dit kostuum nog snel kon regelen, heeft daar uiteraard helemaal niets mee te maken. Ik was (of voelde me) de held van de avond.

Maar zo een outfit betekent dus ook een kop op je kop. En dat is best een aparte ervaring. Het was heel warm, maar dat is logisch en daar was ik wel op voorbereid. Wat me vooral opviel was het gebrek aan interactie dat je ineens hebt. Na de eerste beleefdheden als “wauw, wat een goede outfit”, hielden de gesprekken wel op. Ik verstond niet alles. Ik zag niet alles. En mijn gesprekspartners, vrienden, die zagen alleen maar een eend, zonder uitdrukking. Ze konden niet zien of ik luisterde, wat voor uitdrukking ik op mijn gezicht had en of ik überhaupt wel iets kon horen. Ik stond er dus maar een beetje bij. In mijn eigen kleine eendenwereldje. Gelukkig was de snavel groot genoeg om wel biertjes te kunnen drinken.

Maar zo werkt het dus. Je hebt iets op je hoofd, je gezicht en in ieder geval je ogen zijn bedekt en de interactie is meteen gereduceerd tot een minimum. Ik kan dat trouwens ook al hebben als ik een zonnebril op heb. Dat ik afstand voel tussen mij en de wereld. En met een skihelm en –bril. Je zintuigen worden bedekt. Je ervaart anders. En andersom is dat dus ook zo: dat niemand zich geroepen voelt om moeite te doen om met jou een gesprek te voeren. Ook al weten ze dat jij het bent in dat eendenpak.

Toen iedereen aanwezig was op het feest, heb ik dan ook snel mijn eigen hoofd vertoont en werd het toch nog gezellig! Gelukkig nieuwjaar!20151231 oudjaarseend

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *