Nee, niet al na de eerste dag. Het kan toch niet zo zijn dat ik al dagen, weken, maanden met blogs in mijn hoofd loop, met prachtige volzinnen, alliteraties, scherpe observaties, een onverwachte wending en filosofische uitsmijter. Nadat ik eindelijk een wordpressthema heb gevonden die ik wel oké vind en waar ook eens bij ben gebleven. En dat ik al op dag twee al een schrijversblokkade heb. Waar zijn al die onderwerpen gebleven die al tijden door mijn hoofd spoken en die ik graag eens wil verwoorden en vastleggen?
Maar wacht. Was het ook niet zo dat ik juist weer aan het bloggen sla omdat ik mijn schrijfvaardigheid en -routine weer op wil poetsen?
Ik las eens ergens dat schrijven vooral discipline is (en hee, daar schreef ik gisteren al over.). En een kwestie van ‘gewoon beginnen’. Met als oefening om elke dag te gaan zitten en een half uur simpelweg te schrijven. En hee, dat ben ik nu dus ook aan het doen! Nu nog accepteren dat de zinnen die ik opschrijf anders zijn dan die in mijn hoofd zitten. Vooralsnog!