Gek is dat. Dat ik me met alle sociale media, communicatiemiddelen en mensen om me heen, toch eenzamer dan ooit kan voelen. Waar dat in zit? Ik denk omdat veel sociale media eigenlijk vooral eenrichtingsverkeer zijn. Iemand schrijft of post iets en anderen kunnen daar dan op reageren. Net als een gesprek, maar toch anders. Want het lijkt vaak zo te zijn dat wie het meest post, dus het hardst en vaakst roept, de meeste aandacht krijgt.
Eigenlijk is dat best tegenstrijdig aan de ontwikkeling dat overheden, organisaties en bedrijven vaker de dialoog aan aan het gaan zijn. Ze zoeken meer de doelgroep op, bijvoorbeeld in ‘rondetafelgesprekken’, met webcare, met interactieve media en zelfs in een-op-een-gesprekken. Waar ze voorheen vooral zendergericht communiceerden met de gedachte “Als we maar genoeg zenden, dan weet op een gegeven moment de ontvanger wel wat we over willen brengen” en zonder echt te kijken of de boodschap wel overkwam. Dus waar organisaties die hun communicatie op orde hebben vaker de dialoog aangaan, zie ik het in het individuele leven juist zendergerichter worden.
En die dialoog, die mis ik dus. Zoals ik vroeger avonden, urenlang aan kon bellen met vrienden. En perioden daarna avonden en nachten op icq en daarna msn kon doorbrengen. Dat was anders dan live praten, maar (soms ook met met een webcam erbij) ik had echt goede en serieuze gesprekken, kon mijn hart luchten en luisteren. Ik vraag het wel eens, aan de mensen met wie ik dat eindeloos kon doen. Over hoe ze nu hun contacten onderhouden. Via Twitter, was bijvoorbeeld een antwoord. Maar dat vind ik dus teveel zenden, in afwachting van een reactie. En Whatsapp is fijn voor korte boodschappen, maar daar schrijf ik geen hele verhalen in op.
Uiteindelijk gaat er natuurlijk niets boven een echt ‘live’ contact en een goed gesprek al dan niet met thee of wijn. Dat blijft onveranderd en ongeëvenaard. Maar niet iedereen woont naast de deur. En soms moet er ook gewerkt en geslapen worden. En hoe ik die contacten onderhoud op een manier waarop je tot goede gesprekken komt en eenzame momenten opvult, die heb ik nog niet gevonden.
Advies is welkom!
Per mail. Vroeger schreef ik brieven van 4 tot 5 kantjes. Nu schrijf ik lange e-mails aan vriendinnen die verder weg wonen. En bellen. Lange telefoongesprekken. Ouderwets, hè?
Aangevuld met een beetje whatsapp en facebook.
Ohja, brieven: die schreef ik vroeger ook heel veel en vaak! Lange mails schrijven is ook wel een mooie manier als ‘alternatief’. Dank!